اس ام اس دلتنگی

جاده زندگی نباید صاف و مستقیم باشد ، خوابمان میگیرد ، دست اندازها نعمتند.





بعضی زخمها را باید درمان کنی تا بتونی به راهت ادامه بدی ، اما بعضی زخمها باید باقی بمونه که راهت رو هیچ وقت گم نکنی





دوری پایان محبت نیست ، انگار لطیف ترین غم دنیاست ، ازت دورم اما به یادتم





عزیز بودن زیباست و دوست داشتن هنر است ، اما به یاد عزیز بودن زیباترین هنر است





روی قلبی نوشته بودن شکستنی است مواظب باشید ، ولی من روی قلبم نوشتم شکسته است راحت باشین





دلمان کوچک است ، ولی آنقدر جا دارد که برای هر عزیزی که دوستش داریم نیمکتی بگذاریم برای همیشه …





تمنا دارم از آسمان ، که اگر قطره ای خوشبختی بارید ، روی گونه ی تو ببارد





کوچه را دیدی به وقت شب چه تنها می شود، بی تو از آن کوچه هم تنهاترم





فدای دوستانی که آتیش معرفتشون جنگل بی معرفتها رو خاکستر کرده !





دنیایم را میدهم برای لبخندت ، هراسی نیست ، تو شاد باشی دوباره دنیا از آن من است





نشستم مشروب بخورم ، گفتن بخور به سلامتی اونی که دوستش داری ، پیک را به لبم نزدیک کردم ولی نخوردم … اما گفتم به سلامتی اونی که از وجودش نفس میکشم . گفتند چرا نمیخوری ؟ گفتم سلامتیش را توی پاکی میخواهم نه مستی





این جسم من از خاک است هم خاک شود روزی … این خط من از دنیا هم پاک شود روزی … هرکس که مرا خواهد این خط مرا خواند … شاید که کند یادم غمناک شود روزی





به چه میخندی تو؟ به مفهوم غم انگیز جدایی؟ به شکست دل من یا به پیروزی خویش ؟ به نگاهم که مستانه تو را باور کرد؟ یا به افسونگریه چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟ به دل ساده من میخندی که دگر تا ابد نیز به فکر خود نیست؟ خنده دار است بخند …





گاه گاهی به درد دل خود میخندم ، خلق دارند تصور که دلی خوش دارم





تا کجای قصه ها باید ز دلتنگی نوشت؟ … تا به کی بازیچه بودن در دو دست سرنوشت … تا به کی با ضربه های درد باید رام شد ! … یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد ! … بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار ! … خسته ام از زندگی با غصه های بی شمار …





سوختن قصه ی شمع است ولی قسمت ماست … شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست … آنقدر سوخته ام با همه ی بی تقصیری … که جهنم نگذارد به تنم تاثیری





هر شب ، شب بخیری به تو گفتم و جواب تو را از سکوت خواب هایم شنیدم . فرقی نداشت که فاصله ی دست هایمان چند فانوس ستاره باشد ، پس دلواپس انزوای روزهای من باش . اگر به حجله ای خیس در حوالی خیابان خاطره برخوردی ، با یه یادت بخیر ساده یادم کن

این روزها درد روحم را احساس میکنم ، خدایا قرص فراموشیم کجاست؟





آشنایان کهن را خبری از دل تنهایم نیست ، غم دل با که بگویم که کسی یادم نیست





ای که گفتی از غمت دردم مداوا میکنی ، من که مردم تا به کی امروز و فردا میکنی ، تا به کی جان دادن ما را تماشا میکنی …





خدا کند تبسم لبی به آه نشکند … بلور بغض سینه ای به شامگاه نشکند … کبوتری که پر زند به شوق آشیانه ای … خدا کند که بال آن میان راه نشکند





دوستت را خواهم داشت در سکوت ، که مبادا در صدایم توقعی باشد که خاطرت را بیازارد…





چقدر باید بگذرد تا من در مرور خاطراتم وقتی از کنار تو رد میشوم تنم نلرزد؟ بغضم نگیرد؟ کسی میداند که امروز چند بار فرو ریختم از دیدن کسی که تنها لباسش شبیه تو بود؟





وقتی خدا هست دلیلی برای ناامیدی نیست





وقتی چترت خداست ، بگذار سرنوشت هرچه میخواهد ببارد . لحظه هایت آرام …





بر روی بوم زندگی هر چیز میخواهی بکش … زیبا و زشتش پای توست ، تقدیر را باور نکن … تصویر اگر زیبا نبود نقاش خوبی نیستی … از نو دوباره رسم کن تصویر را باور نکن … خالق تو را شاد آفرید ، آزاد آزاد آفرید … پرواز کن تا آرزو ، زنجیر را باور نکن





شاید فاصله ها بتواند جسم ها و نگاهها را از هم دور کند ، اما قدرت این را ندارد که قلب ها و یادها را از هم جدا کند





دلم گرم خداوندیست که با دستان من ، گندم برای یاکریم خانه میریزد ! چه بخشنده خدای عاشقی دارم که میخواند مرا ، با اینکه میداند گنهکارم ! دلم گرم است، میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم ! برایت من ، خدا را آروز دارم





چه خدای عاشقی ، که گناه میخرد و بهشت میفروشد ، و ناز بنده را میکشد





حکایت عجیبی است رفتار ما !! خداوند میبیند و می پوشاند ولی مردم نمی بینند و فریاد میزنند !!